'Hoe kan het nog beter?'
Dit is praktisch mijn levensvraag (ook als 2/4 splenic projector). Of in ieder geval de vraag die ik mijzelf afgelopen jaren bij alles heb gesteld. Als ik cheesecakes ging maken, in de sportschool, tijdens mijn studie én bij élke leeromgeving en élke klant. Ik wilde het weten. En die vraag is nog steeds niet 100% beantwoord. Ik stel hem nog steeds. Élke keer. Je bent nooit uitgeleerd en het kan altijd beter.
Ik ben een Cindy
Als je mij vraagt wie ik ben, dan is er niet één antwoord. De één zal zeggen dat ik een creatieve duizendpoot ben en je stap voor stap meeneem in een heldere uitleg. De ander zal zeggen dat ik een wandelende IT encyclopedie ben met een korte, technische beschrijvingen.
Het hangt af van mijn omgeving: met wie ben ik? En wat heeft diegene nodig?
Ik verander met je mee
Wanneer je instapt in mijn opleiding, ben ik niet ‘alleen maar’ de creatieve duizendpoot, de handige Harry die je uitlegt hoe je CSS code kan schrijven of Zazoe, de roodsnaveltok uit de Lion king, op een tak die overzicht heeft op het geheel wat je maakt of doet voor een klantbeleving.
Ik ben het allemaal.
Ik ben een kameleon die zich aanpast naar jou, kijkt naar wat jij stap voor stap nodig hebt en waar jij 1:1 aandacht kan gebruiken. That’s how I roll. De sessies zijn ondersteunend aan alle kennis in online opleiding, maar vormen de basis om jou te helpen en alle nieuwe kennis en vaardigheden te implementeren in jouw werkwijze en aanbod.
Hoe ik alles zelf uitgevogeld hebt
Als je mij als klein meisje en tiener zag en je had mij gevraagd wat ik wide worden, dan wist ik het niet. De ene keer was het verpleegkundige, dan weer onderwijsassistente en dan wilde ik weer laborante worden. Het was net wie het mij vroeg en ik ging mee in hoe die persoon mij voor zich zag, want op zo een moment zag ik dat ook. (Hallo kameleon!)
Ik had een heftige jeugd achter de rug. Mijn moeder werd psychisch ziek toen ik 9 jaar oud was en ze deed de ene zelfmoordpoging na de andere. Ze heeft vanaf de eerste poging nooit meer thuis gewoond en bij elk telefoontje dat mijn vader kreeg, was ik de eerste jaren bang dat het dat gevreesde telefoontje zou zijn. Dat telefoontje is nooit geweest. She is still alive.
Maar die hele situatie zorgde er wel voor dat ik mijzelf heel erg terug trok in mijn kamer. Ik trok al die gevoelens en emoties niet van anderen. Ik bracht úren door achter mijn laptop en vond het heerlijk om in mijn bubbel te kruipen en te knoeien met websites. Ik leerde mijzelf al snel HTML en CSS code aan en probeerde het. Elke keer opnieuw en opnieuw en opnieuw. Net zolang tot het lukte en ik het 100% begreep. Ik had daarmee geen doel voor ogen: het was afleiding.
Maar de hele situatie zorgde er ook voor dat ik mij afsloot van mijn gevoel. Ik voelde niet alles van iedereen, maar niet meer IK. Bij alles wat ik dacht dat ik wilde worden, twijfelde ik of ik het wel écht wilde. Ik kon er niet goed tegen als ik dan mensen tegen kwam die écht vanuit passie konden zeggen wat ze wilde worden. Ik voelde dat niet. Ik had dat niet. En het frustreerde mij.
Het was een schot in de roos.
Ik ben uit eindelijk onderwijsassistente gaan studeren, maar na een korte periode waarin ik kanker kreeg, was dat een no go. Ik was eigenwijs en probeerde toch nog de lerarenopleiding biologie. Maar nee, ik had de energie niet meer om voor de klas te staan.
En dus was ik 21 en wist ik wéér niet wat ik wilde. Ik besloot om in ieder geval een bijbaantje te zoeken. En jawel: in de IT. Vanaf dat punt zei mijn vader eindelijk: je bent altijd bezig met websites. Is dat niet iets voor je?
Ik besloot om mezelf in te schrijven voor de HBO studie Communicatie en multimedia design. Want die techniek? Die kon ik wel, maar ik wist dat er meer bij kwam kijken, maar hoe? De studie focuste zich op interactie tussen mens en product, digital design, klantbeleving én klantreis.
Het was een schot in de roos.
Mijn doelgroep kwam in kaart
Tijdens mijn studie ben ik mijn bedrijf begonnen. Websites bouwen. En zoals vele zeggen: ondernemen is de meest extreme vorm van persoonlijke ontwikkeling.
Dat heb ik geweten.
Ik werd zelf bewust en kreeg méga last van de situatie met mijn moeder. Ik was bang, dacht dat ik stemmen in mijn hoofd hoorde en ik durfde niks nieuws. Volgens één businesscoach moest ik ook eerst aan mijzelf werken voor ik verder ging. Ik was niet coachable.
Ik ben naar een psycholoog gegaan, energetische healings, hypnoses en alles kwam op z’n pootjes terecht. Maar ik had óók behoefte aan iets online. Iets wat ik er altijd nog eens bij kon pakken.
Dat bestond niet. En wat er bestond, was dramatisch slecht. Ik drukte per ongeluk op uitlog knopjes, was een gedoe om bij modules te komen, het leek alsof het uit de pre historie kwam en sommige e-mails met inloggegevens kwamen nooit aan.
Ik wilde dat met mijn kennis én achtergrond veranderen.
Nu wil ik een ripple effect
Afgelopen jaren heb ik al vele mooie coaches mogen helpen én daarmee ook indirect heel veel Cindy’s die hulp nodig hadden. Of dit nu op persoonlijk – of zakelijk gebied was.
Maar ik wil dit grootser. Ik kom nog steeds leeromgevingen tegen, waar ik per ongeluk druk op uitlog knopjes, waar ik verhalen hoor dat klanten de materialen niet kunnen vinden of dat het niet de uitstraling heeft die ze willen. Hun klanten worden niet écht geholpen, terwijl ze het wel willen!
Ik wil deze mensen wél helpen door jou te helpen. Ik heb als missie om alleen nog maar kwalitatieve, learndashomgevingen te zien die deelnemers écht van A tot Z het gevoel geven dat ze gezien worden. Dat ze er iets aan hebben en kunnen groeien.
En dat begint bij de mensen die het bouwen de juist tools en kennis te geven in plaats van rond te laten spartelen in het water..